FAMILJA

Tani ndihem cudicem, njekohesisht i mbushur me vorbulla ndjesish qe krijohen ne brendesin time, i carmatosur nga vemenedja e cdo mendimi tjeter, i gjendur me nje flet dhe nje laps ne dore, them se tani fytyra ime ka marre nje nur te vecant dhe nje buzqeshje me vjen rishtazi e postuar ne zemer dhe e vulosur ne buzet e mija, do shkruaj per Familjen .
Sa dituri është e përmbledhur tek kjo fjalë! Sa dashuri e pa rreshtur! Në kohën tonë depresuese, ku të gjithë qahemi dhe ankohemi për kaq e kaq probleme do strukemi gjithmon diku per te mbeshtetur koken, dhe do gjejm gjithmon mbeshtetjen e pakushtezuar, forcen dhe motivacionin per ti ber balle cdo sfide dhe kete e gjem ne djepin e jetes, ne familje.
Qe ne hapat e mija te para e deri me sot kam patur fatin qe te kem gjithmon perkushtimin, mbeshtetjen, dashurin dhe besimin e prinderve te mi te mrekullushem.
Ndonse jeta ime familjare nuk ka qen aspak e lehte pasi shpesh rruget e fatit te perplasin ne udhekryqe dhe ekuacione qe duhet ti gjesh nje zgjidhje per te hecur perpara.
E une me naivitetin time ne ate kohe teper i vogel per te zgjidhur te tilla probleme, degjoja tek-tuke ndonje fjale qe nuk me linte te kuptoja shume por perseri e ndieje ate gjendje te trisht e teper pesimiste qe ndonjeher krijohej.
por kjo kalonte kur
me pas te vinin dy duar te ngrohta qe te perkedhelin faqet dhe nje buzqeshje qe te mbushte me fryme, buzqeshja e nenes time, e adhuroja ate moment kur ajo qeshte dukej sikur me jepte jete, e syt e mi shkelqenin, mbase ajo i buzqeshte syve te mij, e une buzve te saj.
Nuk me ka munguar asnjeher as dashuria e babit kur me rrembente ne krah me puthte dhe me fluturone lart e une qeshja me te madhe.
Nuk me kan munguar asnjeher as keshillat e tyre qe edhe sot mundohem ti ndjek me perpikmeri, pasi dua qe te jem krenaria e tyre,
ashtu sic jan ata krenaria ime.
Kjo per ta eshte falenderimi dhe mirnjohja me e mire per gjithcka qe me kan dhuruar.
Por une mbaj edhe pergjegjsin e te qenit Vella, jam femija i dyt, dhe me duhet te marre shembujt e edukimit te me te medhenjve dhe te jap shembuj per me te vegjelit.
Sjellja dhe veprimet e mija jan ne menyr direkte pasqyrim ne syt e tyre.

Per mua, familja eshte shkolla e detyrave... themeluar mbi dashurinë.
E ndij dashurin e tyre kur me zgjohem nje ne mengjes, nje ze i embel me zgjon, ato fjale te ngrohta kthehen ne melodin e preferuar te veshve te mi, e ndiej sa here qe ndodhem larg ne telefonatat e shpeshta duke shfaqur gjithmon merak dhe shqetesim.
E ty per nje moment te duket sikur je ulur me ta, i ke pran dhe po sforcohesh te kapesh nje perqafim ne menyr te pa vetedishm, ndergjegjsohesh, dhe kupton se dashuria i thyen distancat, tani nuk ndihesh me vetem ata jan me mua, me shoqerojn kudo.
Familja per mua eshte universi! E une jam rruga e qumeshtit qe do heci gjithmon ne drejtim te tyre...Gjithmone....

 

Detyra Plote